Η Ζωή ενός Ποιητή και Ζωγράφου.
Ο Νίκος Εγγονόπουλος, υπήρξε σημαντική μορφή του ελληνικού πολιτισμού, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του στην ποίηση και τη ζωγραφική.
Ήταν ένας σημαντικός Ελληνας ποιητής και ζωγράφος, κατατασσόμενος στο κίνημα του σουρεαλισμού. Είναι γνωστός για την πρωτοποριακή του συμβολή στην ποίηση και την τέχνη στην Ελλάδα, συνδυάζοντας στο έργο του στοιχεία του υπαρξισμού, του μυθιστορήματος και της πολιτικής κριτικής. Τα έργα του Εγγονόπουλου ξεχωρίζουν για την έντονη μεταφορική γλώσσα, τις εικόνες που προκαλούν σκέψη και την ιδιαίτερη αισθητική τους.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Οκτωβρίου 1907. Τα μαθητικά του χρόνια τα πέρασε στο Παρίσι, εσωτερικός σε σχολείο της πόλης από το 1919 μέχρι το 1927. Αυτή η περίοδος στη Γαλλία αποτελεί κρίσιμο στάδιο στην εκπαιδευτική και πνευματική του ανάπτυξη, παρέχοντάς του έκθεση σε ένα διεθνές και πολυπολιτισμικό περιβάλλον.
Το 1927, ο Εγγονόπουλος επέστρεψε στην Αθήνα, όπου υπηρέτησε ως ακροβολιστής στο 1ο Σύνταγμα Πεζικού. Η στρατιωτική του θητεία, η οποία ολοκληρώθηκε το 1928, πρόσφερε μια διαφορετική πτυχή εμπειριών που συνέβαλε στην περαιτέρω σχηματισμό του χαρακτήρα του και της καλλιτεχνικής του ταυτότητας. Εν συνεχεία, εργάστηκε ως μεταφραστής σε τράπεζα και ως γραφέας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών μέχρι το 1930, ενώ παράλληλα φοιτούσε σε Νυχτερινό Γυμνάσιο. Αυτές οι επαγγελματικές και εκπαιδευτικές εμπειρίες ενίσχυσαν την πολυδιάστατη προσέγγισή του στην τέχνη και τη λογοτεχνία.
Η σπουδαία καλλιτεχνική του πορεία ξεκίνησε το 1932, όταν εγγράφηκε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με δασκάλους όπως τον Κωνσταντίνο Παρθένη. Η συνεργασία του με τον Φώτη Κόντογλου και η γνωριμία του με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Τσαρούχης και ο Δημήτρης Πικιώνης, καθώς και τα ταξίδια του στην Ευρώπη, ενίσχυσαν τις πολυδιάστατες επιρροές στο έργο του.
Η ποιητική του διαδρομή ξεκίνησε δυναμικά το 1938 με την κυκλοφορία της συλλογής “Μην ομιλείτε εις τον οδηγόν”, ακολουθούμενη από τα “Κλειδοκύμβαλα της σιωπής” το 1939. Το ποιητικό του έργο, που συχνά προκαλούσε αντιδράσεις και θεωρείτο σκανδαλώδες, τον τοποθέτησε στο προσκήνιο της λογοτεχνικής σκηνής, με τον Ανδρέα Εμπειρίκο να τον υποστηρίζει ένθερμα.
Το 1941, η συμμετοχή του στο Αλβανικό μέτωπο και η αιχμαλωσία του από τους Γερμανούς, ακολουθούμενη από τη δραματική του διαφυγή και επιστροφή στην Αθήνα, σημάδεψαν βαθιά την τέχνη του. Η ποίησή του, με αποκορύφωμα το έργο "Μπολιβάρ" το 1944, αντικατοπτρίζει την εμπειρία του πολέμου και την ανάγκη για ελευθερία.
Η ακαδημαϊκή του καριέρα στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο ξεκίνησε το 1945, όπου δίδαξε ζωγραφική και συνέβαλε στην ανάπτυξη της τέχνης στην Ελλάδα, αναδεικνύοντας την ελληνική ταυτότητα στον υπερρεαλισμό. Η ποιητική του παραγωγή συνεχίστηκε με βραβεία και τιμητικές διακρίσεις, προσδίδοντας του μια μοναδική θέση στην ελληνική λογοτεχνία.
Ο Εγγονόπουλος, ένας ποιητής και ζωγράφος με έντονα στοιχεία ελληνικής κουλτούρας και μυθολογίας στο έργο του, αποτελεί πρότυπο ενός καλλιτέχνη που συνδυάζει την ποίηση και τη ζωγραφική με τρόπο που αναδεικνύει την ελληνικότητα. Η καλλιτεχνική του παρακαταθήκη, που περιλαμβάνει ποιήματα μεταφρασμένα σε πολλές γλώσσες και μελοποιημένα από διάσημους συνθέτες, τον κατατάσσει στις μεγάλες πνευματικές μορφές της μεταπολεμικής Ελλάδας. Πέθανε το 1985, αφήνοντας πίσω του ένα ανεκτίμητο καλλιτεχνικό αποτύπωμα.